Umeekaz euki dodaz erlazioa oso hurbila ian da. Lehenengo momenturik hartu nabe beste irakasle bat lez. Nahiz eta Edurnegaz nengoanean gelan bera zan irakasle nagusia, ni bakarrik gelditzen nintzanean ez neban eukitzen inongo arazorik umeei azalpenak emon eta eurak lanean jartzeko, kasu giten eustien, errespetatzen ninduten.
Baina nire papela desberdina izan da, ni enaz izan agirika egiten izaten deutsena, ni eurekaz egon naz, eurekaz jolastu dot, barre egin, disfrutatu. Jolastorduan be, eurekaz jolasten gelditzen nintzan batzutan, edo euren istorioak entzuten. Ez dot esan nahi honegaz nire papela hobea edo txarragoa zan, desberdina baino ez, eta hori eurak igarri eben.
Egunak pasa ahala gero eta gehiago zoaz umeak ezagutzen eta eurak zu ezagutzen zaitue, gauzak galdetzen deutsuez... Baina niri benetan hunkigarri egin jatana, eta benetan gustatzen jatana, alde batetik, umeren bat etorri eta mosu bat emotea, baina ni nire lanetan egoten nintzanean, zuzentzen edo fitxaren bat prestatzen, umea etorri eta "moxu" eskatzea. Bestalde umeak jolastokian egozanean eta jolastorduan zein bazkaldu ostean eta euren ondotik pasatzean "agur andereño Ainhoa" esatea, niretzako hori bazan halako, aprezio keinu bat.
